“TRU LAB”

“TRU LAB”

Joyce Anne Calma



Tapon dito! Tapon doon!

Nagkalat ang basura sa’n man naroon

Tingin sa magkabilang panig sabay tapon

Kalat na iniwa’y hindi man lang nilingon



Nagtutumpukan sa isang sulok ng kanto

Yun pala’y pinagtsitsismisan buhay ng ibang tao

Kahit pilipit na dila “Ay tink dey shud go”

Tila nalimot na ang wikang Filipino



Kung nakapagsasalita lamang ang wika at kalikasan

Marahil tanong nila’y “Ba’t mo ako pinabayaan?”

O ‘di kaya’y sumisigaw “Wag mo akong saktan!”

Maari rin naming “Sana’y ‘di mo ako kalimutan.”



Pagmamahal ay kailangan, pagmamahal na walang hanggan

Ang magliligtas sa wika maging sa kalikasan

Tila yelo sa katigasan at manhid nating kamalayan

Sana’y apoy na mag-alab upang kaligtasa’y makamtan



Dahil sa ating wika ay nagkakaintindihan

Tayo nama’y nabubuhay dahil sa ating kalikasan

Wika at kalikasan, malaki ang katulungan

Pagmamahal na wagas and dapat na kasuklian



Mga puno at halaman, hindi ba natin sila mahal?

Mga ilog at karagatan, hindi ba natin sila mahal?

Wikang ating kinamulatan, hindi ba natin mahal?

Baka dumating ang araw na tayo na ang ‘di mahal.



Hindi naman masama ang mag-apgreyd ng sarili

Na manalita ng ingles kahit kakaunti

Tanging hiling ko bilang wika’y ‘wag kalimutan.

Manatiling pundasyon sa puso’t isipan ninuman.