𝕎𝕀𝕂𝔸ℕ𝔾 𝕊𝕀ℕ𝕀𝕃𝔸ℕ𝔾𝔸ℕ
ni Alyana M. Cruz
Isang bayan na noo’y sabik na sa kasarinlan
Ani mo’y isang alingawngaw ng baril na ka’y lakas
Lupigin at busalan na tila pagsibol ng pag-aaklas
Ngayo’y kalas na ang tali, halimuyak ng kabusilakan
Salamin ng karunungan at kahusayan sa tahanan na tinatanaw
Wika na tila isang punyal ng sandata na siyang ka’y talim
Daig pa ang pagbubklod ng bugso ng silakbo ng damdaming malalim
Masmalinaw sa tubig, ni masmakinang sa gintong sinag ng araw
Hindi hadlang ibang layunin, ngunit bakit ibinabaon sa limot ang sariling atin?
Oh, pilit tinatalikuran ang siyang pagkakakilanlan
Kapatid, ikaw na ay nagiging banyaga sa sariling mong bayan
Sa iba nama’y kay galing, wika ng iba ay doon ka matulin
Mga kababayan, saan nga naman ba tayo pupulutin?
Kung tila hanggang ngayon ay nakakadena sa mga banyaga
Na parang tayo ay nakadungaw mula sa pagbangon at paghiga
Bakit nga ba sariling atin ay hindi tangkilikin at pagtuunan pansin?
Malabo makatikim ng pagkakaisa’t pagunlad kung sa wika’y sabla’y na
Nakakagulo dahil isinisigaw ang pagkakaisa at hustisya ng iba
Ni ‘di mo maririnig and pag dakila hanggang sa paghinga
Buksan mo ang iyong mata at tenga, alam mo ba ang kahalagahan ng sariling wika?
Wika sa bawat bansa ay mahalaga at dapat isa-puso
Ito na siyang nagbibigkis sa mga damdaming tulog at ligaw
Huwag natin pintahan ng mapagkunwaring pagkilala
Ikaw, ganap ka na ba na isang tunay na Pilipino?
Ang Wika ba na ating sinilangan, sa dibdib mo pa ba ay buhay? Malaya na nga ba tayo?
No comments:
Post a Comment